مقایسه تأثیر تمرینات تعادلی با و بدون لباس فضایی بر تعادل و الگوی راه رفتن بیماران مبتلا به پارکینسون

زمینه و هدف: بیماری پارکینسون یک عارضه پیش‌رونده مزمن است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر تمرینات تعادلی با و بدون لباس فضایی بر تعادل و الگوی راه رفتن بیماران مبتلابه پارکینسون است. مواد و روش‌ها: بیماران مبتلا به پارکینسون به سه گروه کنترل، با لباس فضایی و بدون لباس فضایی تقسیم شدند. گروه کنترل فقط درمان دارویی دریافت کردند در حالی که گروه های با و بدون لباس فضایی نه فقط درمان دارویی بلکه به مدت هشت هفته به انجام تمرینات تعادلی پرداختند. تعادل (Berg) و الگوی راه رفتن (Tinetti) بیماران در پیش آزمون و پس آزمون بررسی شد. نتایج: تفاوت معنی‌داری بین سه گروه در تعادل مشاهده شد (05/0>P) به‌طوری‌که گروه‌های با و بدون لباس فضایی به‌طور معنی‌داری اثربخش‌تر از گروه کنترل بودند (05/0>P)، اما بین گروه‌های با و بدون لباس فضایی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (076/0=P). تفاوت معنی‌داری بین سه گروه در الگوی راه رفتن مشاهده شد (05/0>P) به طوری‌که گروه‌های با و بدون لباس فضایی به‌طور معنی‌داری اثربخش‌تر از گروه کنترل بودند (05/0>P)، همچنین گروه با لباس فضایی به‌طور معنی‌داری اثربخش‌تر از گروه بدون لباس فضایی بود (05/0>P). نتیجه‌گیری: انجام تمرینات تعادلی بهتر از انجام ندادن آن است، همچنین انجام تمرینات تعادلی با لباس فضایی نسبت به بدون لباس فضایی موثرتر است.